Odcinek 22 - Łzy rozpaczy, których krzyk słychać w niebie

- A, więc mówisz, że trup ,leżący sobie spokojnie w kostnicy, postanowił jednak wyjść na spacer. I wybrał akurat swój dom ? – zapytał się złośliwie Gildarts

- Cuda się zdarzają. – odpowiedziała tylko, po czym wyszła.

- Natsu, oddaję ci tę sprawę! – szef pomachał do niego. Natsu przewrócił oczami, następnie  wziął płaszcz i wyszedł z Komisariatu Fairy Tail

- Będzie ciężko. – westchnął głęboko – A najgorsze, że on może żyć. – pomyślał chłopak.

            Następnego dnia rano, gdy tylko wstało słońce, Lucy ubrała się i ruszyła w kierunku komisariatu, by zdobyć potrzebną jej rzecz. Gdy doszła na miejsce, od razu powitała ją radosna Mirajene, która zawsze o tej porze czekała, aż przyjdą osoby z dziennej zmiany.

- Dzień Dobry Lucy!- krzyknęła gdy tylko ją zobaczyła – Ostatnio cię rzadko tu widuję?- zapytała, lekko szturchając ją w ramie..

- Nie, nie byłam na randkach! – odpowiedziała zanim sekretarka zdążyła zadać pytanie. – A i mam do ciebie prośbę. – W błagalnym geście ułożyła ciało.

- Jeśli mogę ci pomóc, to zrobię to! – zadeklarowała Strauss. – A o co chodzi ?

- Prowadzę badania … do książki. Dawno nic nie napisałam. – zaczęła się tłumaczyć – Rozumiesz o co chodzi, miałam za dużo prywatnych spraw. Czy nie dałoby się, byś na kilka chwil udostępniła mi archiwum. Tak na sekundkę .- Mrugnęła w jej stronę.

- Idę zrobić sobie kawę, więc masz pięć minut! – wskazała palcem na drzwi, znajdujące się tuż za nią. – I masz niczego nie wynosić!

- Nie bój się, najwyżej zrobię porządki! – obie zaśmiały się z „żartu” – Przepraszam za to, że muszę cię okłamywać. – pomyślała Lucy.  Gdy weszła do środka, włączyła światło, po czym zaczęła szukać odpowiedniego pudełka. Powoli palcem dotykała kolejnych oznaczeń, aż trafiła na właściwe. – Dobrze, że jest nisko. – Zdjęła pudełko, po czym je otworzyła. Gdy zajrzała do środka jej oczom ukazała się masa teczek z różnymi przedmiotami, których Lucy bała się dotykać.  Zaczęła przeglądać kolejne sterty papierów, aż natrafiła na odpowiednie. Wyjęła je, otworzyła swoją ogromną torebkę, następnie delikatnie zgięła dokumenty i włożyła je do tajnej kieszonki. Rozglądnęła się na zaś, by się upewnić czy nikt jej nie śledzi. Zamknęła pudło, odłożyła je na miejsce i szybko wyszła z zatęchłej i zapleśniałej piwnicy. – I tutaj trzymają najważniejsze dowody? Przecież wystarczy rok i wszystko zgnije. – Gdy znalazła się w czystym pomieszczeniu, Mira spojrzała na nią przenikliwym wzrokiem. – Spokojnie! Na szczęście tam było tak zgniło, że bałam się dotykać czegokolwiek dłużej niż minutę, a gdybym miała włożyć do torebki … Błeeee – drgnęła.

- Ale na zaś mi pokaż, proszę. – Sekretarka nie dawała za wygraną. Lucy zaczęła lekko się pocić. Podała koleżance swoją torebkę. Powoli zaczęła ją przeszukiwać, jednak nie znalazła ukrytej kieszeni, którą Lucy sama zaprojektowała. – Przepraszam ! – powiedziała nagle Mirajene, podając Lucy torebkę. – Mam za dużą wyobraźnię.

- Nie dziwię ci się,  ostatnio dużo się dzieje … o wiele za dużo. – uśmiechnęła się szeroko, a następnie pognała prosto do auta. Wsiadła i ruszyła w stronę mieszkania, gdy tylko dotarła na miejsce, pognała do swojego legowiska, wyjęła dokumenty i otworzyła je.  – Może na początek relacje świadków.

7 września X763 roku

            „Nikt nie przypuszczał, że to się wtedy wydarzy” mówił każdy z nich, jakby byli lalkami nastawionymi na tylko jedno zdanie, jednak był tam jeden człowiek, jeden świadek, który stał i płakał, patrząc na to co się dzieje. Ja Igneel Dragneel podszedłem do niego, jednak gdy mnie ujrzał po prostu uciekł. Niespodziewanie po chwili pojawił się człowiek, który twierdził, że „wszystko widział”. Było to dla równie zaskakujące, jak fakt, że On znikł.

- Co to jest ? – zapytała zaskoczona Lucy. – Przecież tu powinny być dokładne relacje ze spraw, a nie … zaraz to jest ze września, więc co z lipcem ? – zaczęła przeglądać. Nagle zobaczyła to. Wszystko było pomieszane, zaczęła układać wszystko dokładnie, tak jak powinno to być. – Czyli ktoś musiał to widzieć przede mną. – Doszła do wniosku. – Ale gdybym ja to przeglądała, to bym powrotem ułożyła, chyba że … ktoś chciał by inni dowiedzieli się o jego poszukiwaniach! – wzięła do ręki teczkę z relacjami Igneela Dragneela i spojrzała na nią. – Niemożliwe … - rzekła. – A, więc tu nie było tego o czym myślałam. Czyżby Makarov? Nie. To musi być ktoś, ktoś bliski … - wzięła do ręki plik, zaczynając czytać po kolei.

7 lipca X763 roku – Wkroczenie policji do zakładu Orasion Seis

            „To było straszne, porozrywane ciała leżały na chodniku, bałem się przejść , dlatego uciekłem, ale widziałem go… tego mężczyznę. To był Acnologia!!! Opiszę go wam. ” Pierwszy świadek pomimo dokładnego opisu szefa mafii, nic nie wniósł do sprawy, gdyż portret przedstawiał w rzeczywistości Metalicanę Redfoxa. Niestety nic więcej nie dowiedzieliśmy się od osobnika, więc po prostu go puściliśmy.

            „Byłam wtedy na spacerze z moją maleńką Pysią, gdy nagle usłyszałam wybuch. Była to dokładnie 15:50, gdyż akurat spoglądałam na zegarek. Potem już tylko słyszałam jak krzyczą … ludzie krzyczą panie! Przeżyłam tyle wojen, ale tak potwornego krzyku nigdy nie słyszałam. ” Kobieta nie podała zbyt wielu szczegółów, jednak ważny był dla policji fakt, że czas pierwszego wybuchu został ustalony.

            „Była to normalna godzina, normalny czas, normalna okolica… pani jak ja się dowiedziałem, że tam się dzieją takie potworności, tuż pod moim nosem… myślałem, że rzygnę. Sądziłem, że tam jest fabryka. ”. Początkowe zeznania nic nie wniosły, jednak gdy zadałem pytanie o to, czy coś zwróciło jego uwagę od razu nam odpowiedział „A tak panie! Jak wszyscy gapili się na to zdarzenie, na ten ogień, jakiś idiota stał bardzo blisko pierwszego zakrętu, a z niego to możny wiele się dowiedzieć. I wie pan co robił ? Płakał i cały czas powtarzał „Moja wielka wina …”. Może to sprawca był ? ”. Była to istotna informacja dla policji, jednak owego osobnika widziała tylko jedna osoba, reszta go nie pamięta.

            Reszty świadków nie byliśmy w stanie znaleźć, gdyż w momencie pojawienia się specjalnych służb wszyscy uciekli.

- ZARAZ! – krzyknęła Lucy – Jeśli pisał to ojciec Natsu, to dlaczego … Chyba, że pisał to jako policjant, a nie jako członek Dragonsów. – odwróciła na drugą stronę kartkę. Była pusta. Pobiegła do kuchni, skąd wzięła cytrynę, wacik, a następnie ruszyła do łazienki po suszarkę. – Chyba 21 lat temu nie było jeszcze tak powszechnie znanego promieniowania… - Dokonała odpowiednich czynności, tak jak je widziała na filmach, po chwili jej oczom ukazała się ukryta wiadomość.

            ŚWIADEK NR. 5 – TAJEMNE PRZESŁUCHANIE

            „Ja nic nie widziałem, oprócz tego mężczyzny, który płakał. Nie wyglądał na zwykłego typa. Jednak wie pan to nie było najdziwniejsze, że pomiędzy powtarzaniem tych samych słów, pomiędzy wplątywał dziwny KOD „0707X762To On.” I nic więcej. Dziwne prawda ?”. – Rozmowa się zakończyła, była prowadzona potajemnie, gdyż wydarzenia z KODU, były największą i najkrwawszą tajemnicą Fiore.

- Jeśli taka wiadomość jest ukryta na tej stronie to może …? – spojrzała na resztę dokumentów. – Igneel Dragneel, przez ciebie stracę parenaście godzin mojego życia, twój syn ma mi je oddać w naturze… - Nagle zrozumiała co powiedziała. – Oprócz seksu! – poprawiła się. – Dobra, a teraz muszę wszystko dokładnie przejrzeć… Wszystko! Mamy tutaj przesłuchania z wydarzeń od lipca do października. O dziwo wszystkie są krótkie i mało pomocne, ale …

7 sierpnia X763 – Napad na bank w Centrum Magnolii

            „Myślałam, że to był koszmar. Po prostu stałam w kolejce w banku i nagle przypomniałam sobie, że mam wyjść do sklepu odebrać zamówiony przeze mnie nowy grzejniczek. Gdy wychodziłam minęłam trzech mężczyzn, wszyscy byli ubrani w czarne płaszcze, co mnie zdziwiło, bo przecież było ciepłe lato. Niestety ich twarzy nie widziałam, chyba mieli na sobie czapki. Gdy przeszłam kawałek nagle usłyszałam krzyk. Przeraziłam się i uciekłam. Zabawne grzejnik uratował mi życie.” Przesłuchania wstępne kobiety nic nie wykazały. Wszyscy śledczy doszli do jednego wniosku „O włos uniknęła śmierci”.

            „Gdybym wiedział, że tam będzie moje dziecko… gdybym tylko wiedział zapobiegłbym temu, naprawdę! Po co kazałem jej iść wypłacić pieniądze ? Po co? ”. Gdy zapytaliśmy czy wie coś więcej, odpowiedział po prostu …nie.

- Chyba już wiem o co chodziło mu… - szepnęła Lucy przerywając czytanie. Szybko odwróciła pismo i powtórzyła sztuczkę z dostępnymi jej przedmiotami.

            Wszyscy uznali, że te zeznania są niepotrzebne, gdyż praktycznie nic nie wnosiły, a ja dowiedziałem się, że były one najistotniejsze. Były tylko dwie osoby, które były powiązane ze sprawą, lub z ofiarami. Tylko dwie, a 13 ofiar. Nikogo nie zdziwiło, że kobieta chce kupować grzejnik w lecie? Sprawdziłem ją, okazało się, że zaraz po śledztwie ta kobieta znikła, nie było po niej ani jednego śladu. Wtedy już wiedziałem Acnologia ma wszędzie wtyki, nikomu nie wolno ufać, nawet podejrzewam mojego współpracownika o szpiegostwo, ale nie mam żadnych dowodów.  Zaintrygował mnie także ojciec jednej z ofiar, jednak okazało się, że dziewczyna, którą wskazał mężczyzna, straciła ojca miesiąc przed napadem.

7 wrzesień X763 – Podpalenie starej stoczni

„Nikt nie przypuszczał, że to się wtedy wydarzy” mówił każdy z nich, jakby byli lalkami nastawionymi na tylko jedno zdanie, jednak był tam jeden człowiek, jeden świadek, który stał i płakał, patrząc na to co się dzieje. Ja Igneel Dragneel podszedłem do niego, jednak gdy mnie ujrzał po prostu uciekł. Niespodziewanie po chwili pojawił się człowiek, który twierdził, że „wszystko widział”. Było to dla równie zaskakujące, jak fakt, że On znikł.

- Nic nie ma… -  rzekła, po sprawdzeniu, czy niema tajnej wiadomości.

7 października X63 – Włamanie do siedziby FBI, zabicie czterdziestu agentów.

            „Śledztwo utajnione”. Tylko to usłyszeliśmy, dlatego mogliśmy tylko zrezygnować.

- I tajny ślad… - z uśmiechem na twarzy powoli zaczęła czytać.

            Wiem, że osoba, która to czyta może mieć wątpliwości, co do treści, która będzie jej znana. Nikt nigdy nie doszedł do takich wniosków po tych wszystkich śledztwach. Dlaczego ? Bo nie wiedzieli o jednym fakcie… Acnologia istnieje. Czytając moje zapiski czytaj uważnie, ale najpierw sprawdź dokładnie to, co mogłem napisać, dopiero potem próbuj odgadnąć tajemną wiadomość.

Teraz chciałbym przekazać kilka wniosków, do których doszedłem po przesłuchaniach.

1)      Uważam, że wszyscy świadkowie byli podstawieni oprócz mężczyzny ze sprawy z 7 lipca, który mówił o tajemniczej osobie, która płakała, ale o niej potem. Świadków było mało, nawet nie mogliśmy znaleźć osób, które mogłyby być powiązane z ofiarami. Wszystko wydawało mi się dziwne, tak naprawdę nie wiedziałem, o co chodzi w tej sprawie, jednak byłem świadomy tego, że Acnologia, chce ukryć Prawdę. Gdyby nie to, że wtedy 7 lipca byłem w tej fabryce, prawda przeszłaby mi koło nosa. Byłem głupi, byłem ślepy. Kiedy próbowałem skontaktować się ponownie ze świadkiem z 7 lipca, okazało się, że kilka dni wcześniej popełnił samobójstwo. Przypadek ? NIE!

2)      Tajemniczy mężczyzna jest powiązany ze sprawą. Nie wiedziałem kim on jest, jednak sam fakt, że płakał będąc zaraz obok miejsc tych tragicznych wydarzeń, świadczy jednoznacznie o jego powiązaniu ze sprawą i o tym, że nie był on podstawiony. Niestety nie mam jego rysopisu, nie wielkim jest. Dla policji nie istnieje.

3)      W policji jest SZCZUR! Cały czas się ukrywa, nie wychyla się, jednak wiem, że istnieje. Zbyt dużo przypadków, zbyt dużo niewyjaśnionych zgonów, zbyt wiele informacji, które przeciekły. W pewnym momencie tak się zatraciłem w swoich podejrzeniach, że zacząłem o wszystko podejrzewać moją siostrę Laylę…

- CO?! – krzyknęła Lucy. Jeszcze raz dokładnie przeczytała słowa Igneela Dragneela. – Więc ojciec Natsu i moja matka byli rodzeństwem ? Nie rozumiem! Nic mi o tym nie powiedziała, więc dlaczego ? Może … - popatrzyła się na resztę dokumentów – Może wy dacie mi odpowiedzieć.

…  i czego szczerze żałuję. Postąpiłem naprawdę głupio, ale czasu się nie da cofnąć. Przez moje wątpliwości teraz Layla jest w ciąży z tym bydlakiem Heartfilią! I to wszystko przeze mnie.

            Czytelniku, który ślęczysz nad tymi dokumentami, dziękuję ci, za próbę odkrycia prawdy. Nie wiem, czy jesteś Lucy, czy Natsu, czy jeszcze kimś innym, ale ci dziękuję. Ja już najprawdopodobniej nie żyję. Jestem na to przygotowany, wiem, że prawda potrafi prowadzić do grobu. Zapewne mój syn, gdy mnie już odnajdzie postanowi znaleźć własna sprawiedliwość. Dlatego jeśli jesteś Natsu … PRZESTAŃ, jeśli jesteś kimś innym, ale znasz mojego syna, przetłumacz mu wreszcie, że próby odnalezienia sprawcy są niebezpieczne dla innych,  a szczególnie dla córki Layli. Prawda, a wymierzenie sprawiedliwości, to dwie różne rzeczy, których należy się wystrzegać i pilnować. A teraz co do moich raportów. Kiedy przeczytasz je dojdziesz do wniosków, że jestem dobrym kłamcą. Miej się na uwadze, gdyż później będę chciał ci powiedzieć prawdę. Opowiem ci historię tego jak stałem się Dragon Slayerem, o tym, jak odnalazłem moje dziecko i o tym, czym był tak naprawdę WIELKA AKCJA, co się wydarzyło 7 listopada X763 roku. A, więc czytaj uważnie i miej się na baczności, bo ktoś zawsze może cię obserwować.

            Lucy odruchowo odwróciła się, jednak gdy zobaczyła, że nikogo nie ma ze spokojem powróciła do czytania.

7 lipca X763 roku

            Otrzymaliśmy anonimowy telefon z informacją o dziwnych sytuacjach, które się działy w okolicach fabryki, która została wybudowana nieopodal lasu. Dokładna godzina wezwania 15: 45. Pojechaliśmy sprawdzić co się dzieje. Było tam kilku gapiów, którzy narzekali na hałasy dobiegające ze środka budynku. Po dwóch minutach od rozpoczęcia rozmowy ze świadkami usłyszeliśmy pojedynczy strzał. Ja, Igneel Dragneel i pięciu innych policjantów postanowiliśmy wejść do środka, wcześniej wzywając posiłki. Gdy weszliśmy do środka ujrzeliśmy ciała pięciu osób, które zostały zamordowane. Nagle padły strzały. Postanowiliśmy się wycofać, niestety ktoś zablokował wejście. Strzelanina trwała parę minut, po tym czasie przybyły posiłki, które patrolowały owego dnia obszar niedaleko fabryki Orasion Seis. Gdy udało im przedostać do środka od tyłu, otoczyliśmy przestępców. Poddali się po kilku minutach. Wszystkich aresztowaliśmy. Kilku policjantów w tym ja, pozostaliśmy na miejscu zbrodni by sprawdzić, czy ktoś przeżył. Niestety nie udało się znaleźć osoby żywej. W środku budynku jednak zostało okryte miejsce, gdzie leżało całe pudełko z kokainą i marihuaną. Wszystko zabezpieczyliśmy przez interwencją z zewnątrz. Po upływie godziny dotarli biegli, którzy przeszukali dokładnie miejsce zbrodni, zdjęci odciski palców i wykonali resztę potrzebnych procedur. Oskarżonych o zamordowanie pięciu osób postanowiliśmy przesłuchać tego samego dnia, niestety w drodze do areszty zażyli ukrytą truciznę. Po wielu miesiącach sprawa została zawieszona, akta utajniono.

- Co to ma być ?! – zapytała ze złością Lucy. – To dlatego ojciec Natsu się postarał o to ukryte pismo, ale skoro na tej jednej stronie jest cała analiza sprawy to co na reszcie ? – zaczęła po kolei czytać tytuły kolejnych dokumentów.

1) Sekcja zwłok 5 ofiar

           

            U wszystkich ofiar znaleziono liczne rany postrzałowe, które zostały zadane z odległości przynajmniej dwóch metrów do czterech. W dwóch ciałach pocisk trafił w prosto w serce, jednak w trzech przypadkach ofiara została postrzelona w brzuch, przez co przyczyną śmierci było wykrwawienie się. Innych obrażeń u ofiar nie było.

- A, więc reszta jest o tym, jak wyglądał ich mózg, wątroba, itd.? – zapytała samą siebie, czując lekkie obrzydzenie. Ominęła parę stron, a następnie doszła do wniosku, że reszta papierków, w swej widzialnej zawartości jest dla niej mało istotna.

2) Ekspertyza balistyczna

3)  Sekcja zwłok podejrzanych o dokonanie zbrodni

4) Badanie zawartości trucizny, którą wypili podejrzani.

- Wszystko zostało utajnione … - szepnęła cicho. Nagle poczuła jak bardzo zesztywniały jej plecy. Wstała i poszła  w kierunku kuchni, by zrobić sobie kawę. Po drodze zaczęła rozciągać się, by trochę rozruszać mięśnie. Nastawiła wodę, chwyciła pilot od telewizora i włączyła wiadomości. – Muszę mieć jakiś kontakt ze światem.

- Witamy w Wiadomościach o 12:00. – Rozpoczęła swą wypowiedź prezenterka – Czy duchy istnieją ? Wszyscy pewnie sądzą, że nie, jednak policja z Komisariatu Fairy Tail mogła się przekonać na własnej skórze, że zmarli mogą powracać do żywych. Wczoraj nad ranem jedna z mieszkanek pobliskich zamożnych dzielnic widziała Jude Heartfilię, który próbował się włamać do swojej dawnej rezydencji. Z tajnych źródeł mogliśmy się dowiedzieć, że nic nie zostało skradzione, jednak samo włamanie jest ciekawą zagadką. Prawda czy może wybujała fantazja starszej kobiety. W obecnej chwili Polica nie chce nam nic powiedzieć, a córka owego ducha, która pracuje jako pomocnik we wspomnianym komisariacie, ukryła się, przez co miejsce jej pobytu, nie jest nam znane. – Lucy usłyszała jak gotuje się woda, jednak tak bardzo była zaskoczona wiadomościami, że dopiero po kilkunastu sekundach otrzeźwiała i wyłączyła gaz pod czajnikiem. Wyłączyła telewizor, zrobiła sobie kawę i jak gdyby nic wróciła, by dokończyć czytanie „wiadomości z zaświatów”.

- Żyje czy nie żyje ? – zadała sobie to pytanie – Gówno mnie to obchodzi!

***

PROSZĘ PRZECZYTAJ!!! 

Drogi czytelniku

Nawet jeśli blog będzie zakończony proszę cię drogi czytelniku SKOMENTUJ, jak chcesz pójdź na inne moje BLOGI, POLUB moją stronę, albo naciśnij OBSERWACJĘ :)